شاید این جمعه بیاید شاید

پرده از چهره گشاید شاید

دست افشان پایکوبان میروم

بر در سلطان خوبان میروم

میروم بار دگر مستم کند

بی سر و بی پا و بی دستم کند

میروم کز خویشتن بیرون شوم

در پی لیلا رخی مجنون شوم

هر که نشناسد امام خویش را

بر که بسپارد زمام خویش را

دست ساقی چون سر خم را گشود

جز محمد هیچ کس آنجا نبود

جام آن آیینه را سیراب کرد

وز جمالش خویش را بیتاب کرد

موج زلف مصطفی را تاب داد

ذوالفقار غیرتش را آب داد

در پی احمد علی آمد پدید

در کف او بود میزان و حدید

بوالعجب بین روح حق را در دو جسم

هر دو یک معنی ولی کن در دو اسم

در حقیقت هر دو یک آیینه اند

یک زبان و یک دل و یک سینه اند

یک نظر بر پرده نقاش کن

تاب گیسوی قلم را فاش کن

آفرین گو پنجه معمار را

تا نماید بر تو این اسرار را

فاش میگوید به ما لوح و قلم

از وجود چهارده بی بیش و کم

چهارده گیسوی در هم ریخته

چهارده ..... فلک آویخته

چهارده ماه فلک پرواز کن

چهارده خورشید هستی ساز کن